هفتم فروردین، روز جهانی تئاتر؛ جشنِ جاودانگی صحنه

تئاتر، آیینه‌ای است که روح انسان را در برابر خویش می‌نشاند. صحنه، جادویی بی‌پایان است که در آن، واقعیت و خیال در آغوش هم آرام می‌گیرند. امروز، هفتم فروردین، روز جهانی تئاتر است؛ روزی که مرز میان واژه و حرکت، میان اشک و لبخند، میان سکوت و فریاد رنگ می‌بازد و انسان، در نورافکن‌های نمایش، حقیقت را لمس می‌کند. هر دیالوگ، قطره‌ای از دریای اندیشه است؛ هر حرکت، پژواکی از تاریخ آدمی. در این روز، پرده‌ها کنار می‌روند تا جان‌های عاشق، شور و شیدایی خود را بر صحنه جاری کنند. این روز، نه فقط جشنِ نمایش، که تجلیِ جان‌های بی‌قرار است که در تاریکی صحنه، روشنایی حقیقت را جست‌وجو می‌کنند. هفتم فروردین، روزی برای ستایش کسانی است که بر صحنه جان می‌بخشند؛ بازیگرانی که با هر نفس، زندگی را بازی می‌کنند، نویسندگانی که حقیقت را در واژه‌ها تنیده‌اند، کارگردانانی که صحنه را به سحرِ تصویر آراسته‌اند، و تماشاگرانی که با چشم و دل، به این جهانِ بی‌مرز جان می‌دهند. بیایید در این روز، تعظیم کنیم به صحنه‌ای که تاریخ را روایت کرده، دردها را فریاد زده، عشق را ستوده و آزادی را در تار و پود خویش تنیده است. بیایید دوباره به یاد بیاوریم که تئاتر، زندگی است؛ با همه‌ی زخم‌ها، رؤیاها، خنده‌ها و اشک‌هایش. زنده باد تئاتر، زنده باد صحنه، زنده باد حقیقت! خداداد رضایی  .  نوروز ۱۴۰۴